ISO 1133 Vs. ASTM D1238

Isi kandungan:

Anonim

Di dunia plastik, indeks aliran leburan mengukur kadar output - atau aliran - yang berlaku dalam polimer semulajadi atau masterbatch selama 10 minit apabila omboh menggunakan tekanan tetap pada 190 darjah Celcius. Mengetahui MFI membantu pengeluar menilai kelikatan bahan untuk lebih mengendalikan pemprosesannya. Organisasi Antarabangsa bagi Standardisasi 1133 dan Persatuan Amerika untuk Ujian dan Bahan ASTM D1238 kedua-duanya menjadi standard untuk mengukur indeks aliran lebur.

$config[code] not found

Kesamaan

ISO 1133 dan ASTM D1238 mempunyai lebih banyak persamaan daripada perbezaan. Pengeluar menganggap piawaian ini "bersamaan teknikal," kerana kedua-duanya memperincikan piawai yang sama untuk menggunakan plastometer penyemperitan, yang biasanya dikenali sebagai pengindeks pencair. Kedua-dua piawai menunjukkan ujian yang mengukur satu titik pada kelikatan kelikatan di bawah keadaan terkawal dan kedua-duanya menyatakan MFI dalam unit gram setiap 10 minit. Setiap piawaian menentukan saiz orifis panjang dan garis pusat, suhu laras dan penilaian beban piston.

Kaedah

Walaupun piawaian ISO 1133 memerlukan masa prapasan selama lima minit, ASTM D1238 memerlukan waktu prapesan selama tujuh minit. Standard ISO 1133 mempunyai titik permulaan 50 mm dan melibatkan perjalanan omboh 30 mm manakala kaedah ASTM D1238 mempunyai titik permulaan 46 mm dan melibatkan antara 6.35 dan 25.4 mm perjalanan. Di samping itu, piawaian ISO dan ASTM mencadangkan perbezaan dimensi yang sedikit di kaki piston pengindeks pencair.

Video Hari Ini

Dibawa kepada kamu oleh Sapling Dibawa kepada kamu oleh Sapling

ciri-ciri

ASTM D1238 menawarkan variasi ujian aliran leburan yang dikenali sebagai ujian aliran leburan berbilang berat. Prosedur ini - yang menggunakan berat bahan yang berbeza - menawarkan pelbagai ukuran pada satu cas, termasuk ukuran di bawah keadaan beban yang berbeza-beza. Piawaian ISO 1133 tidak terperinci kaedah alternatif ini. Standard ASTM juga memperincikan spesifikasi teknikal yang disyorkan untuk pengindeks pencair, sementara ISO 1133 tidak mempunyai ciri ini.

Prosedur A dan B

ISO 1133 dan ASTM D1238 kedua-duanya menawarkan dua kaedah ujian MFI, yang dikenali sebagai Prosedur A dan B. Prosedur A bergantung pada indeks pencair manual yang membuat potongan pada selang masa yang kemudiannya ditimbang pada baki analisis untuk menentukan MFI, sementara Prosedur B tidak memotong atau seberat. Sebaliknya, ia menentukan MFI melalui mengukur jumlah resin tersemperit. Biasanya, Prosedur B menghasilkan pengukuran yang lebih tepat kerana ia kurang peluang untuk gangguan pengguna. Walau bagaimanapun, prosedur ini memerlukan nilai yang tepat untuk kepadatan mencairkan resin pada suhu ujian, manakala Prosedur A tidak memerlukan pengetahuan ini.